Yaşama Tutunmak

Yirmili yaşlarının ortasındaydı. İlk senfonisinin beğenilmemesi yüzünden depresyona girmiş, hırkasını giymişti. Terapi görüyor, kulağına hep aynı kelimeler fısıldanıyordu: “Konçertonu yazacaksın. Çok rahat yazacaksın. Eserin mükemmel olacak.”

Şüphesiz tarihin piyano için yazılmış en güçlü eserlerinden biri Rachmaninov’un iki numaralı konçertosu. İlk senfonisinden sonra umutsuzluğa kapılan bestecinin hayata tutunmasıydı. Üç yıl notalardan uzak duran müzisyen, doktoru Nikolai Dahl’in hipnoz tedavisi sırasında devamlı kendisine söylediği kelimelerden aldığı güçle sarılmıştı kaleme kâğıda.

1900’ün yazında kendisine güveni gelen Rahmaninov, başyapıtının peşine düşüyordu. Orkestra şefi olan kuzeni Aleksandr Ziloti’nin tavsiyesiyle bitmemiş eserini aynı yılın son günlerinde çalan müzisyen, tekrar sahalara dönüyordu. Sekiz yıl sonra tekrar orkestrayla çalmış, konser öncesi yakalandığı ağır gribi de alt etmeyi başarmıştı.

Tam 115 yıl önce Moskova’daydı kuzenler. Doktor Dahl’e adanan eser artık bitmiş, gala zamanı gelmişti. Ziloti orkestranın başına geçerken, piyanonun önüne oturan Rahmaninov döktürmüştü.

Son söz bestecinin olsun, yaşama tutunduğu konçerto arşivlerde bulunsun.