Çarmıh

Dünyayı bir Milli Vanilli fırtınası kasıp kavuruyordu. Tam 24 yıl önce gelen bir açıklama ortalığı karıştırmıştı. O yakışıklı çocuklar sadece play-back yapmıştı…

19 Kasım 1990’da verilen Grammy geri alınırken, tüm dünya sarsılıyordu. Müzikseverler yastaydı. 14 milyondan fazla albüm satılmıştı. Buldozerlerin paletlerinin altında kasetler, CD’ler, plaklar tuzla buz olurken, davalar birbirini kovalıyordu.

Aslında her şey Amerika’da başlamış, Almanya’da bitmişti.

New York’ta Alman bir striptizcinin Amerikalı bir askerden çocuğu olarak dünyaya gelen Robert Pilatus, dört yaşındayken Münihli bir aile tarafından evlat edinilmişti. 14’ünde evden kaçan delikanlı, yeteneklerini breakdansta sergiliyordu. Bir yarışmaya katılmak için Amerika’da bulunurken Fransız Fabrice Morvan ile tanışması hayatını değiştiriyordu.

İkili iş aramaya başlamıştı. Alman yapımcı Frank Farian önlerine bir sözleşme sunmuştu. Sesleri yetersiz bulunmuştu. Başkaları söylüyor, onlar sahnede yaptıkları şovlarıyla milyonlarca genç kızın kalbini kazanıyordu.

Şöhret basamaklarını o kadar hızlı tırmanmışlardı ki… Fakat egolarını bastıramıyorlardı. Kendilerini Elvis’le kıyaslamaya başlamışlardı. İkili, yapımcılarından şarkı söylemelerine izin vermesini isteyince bir anda skandal patlak veriyordu. Köşeye sıkışan Farian kendini ihbar ediyor, Milli Vanilli bir anda çarmıha geriliyordu.

Asıl şarkıları söyleyenler grubun başlarına hakiki sıfatını ekleseler de iş işten geçmişti. Kandırılan müzikseverler onları bağrına basmıyordu. Rob ve Fab’in kendi projeleri de tutmuyor, Türkiye’deki edebiyat kitapları kadar satıyordu. Milyonlarca albüm satan Elvis’ler, skandaldan sonra sadece iki bin kişiye ulaşabilmişti.

Sesi daha iyi olan Morvan tutunmaya çalışırken, yakışıklı Pilatus iyiden iyiye batağa düşmüştü. Alkol, uyuşturucu, intihar teşebbüsü, tutuklanmalar derken 2 Nisan 1998’de acı haber gelmişti, Rob Frankfurt’taki bir otelde son nefesini vermişti.

Pilatus… 2000 yıl önce İsa Peygamber’i çarmıha göndermişti; 2000 yıl sonra çarmıha gerilmişti.