Mavericks’in senelerden beri kullandığı meşhur bir şablon var. Aslında ligdeki pek çok takım (Warriors, T-Wolves, Blazers…) aynısını kullanıyor ama 2011 Finalleri bu küçük oyunu Mavs ile özdeşleştirdi.
-4 ve 5 numaralar (Nowitzki ve Chandler) perde (high staggered screen) yapıyor.
-2 numara (Jason Terry) perdeleri kullanıp topla tepeye geliyor.
-5 numara, şutör uzun için perde yapıyor (akabinde potaya devriliyor).
-Şutör uzun topla buluşuyor.
2011 Finalleri’nde ikinci maçın son çeyreğinde 15 sayılık farkı kapamışlar ve finaller tarihinin en heybetli zaferlerinden birine imza atmışlardı. Son çeyrekte bu oyunu üç kere kullanıp sürekli sayı buldular. Bitime 25 saniye kala aynı oyunu dördüncü kez deneyip Nowitzki’nin 3’lüğüyle öne geçtiler: 93-90.
(Muhtemelen videoyu seyreden herkes 2011 hatıralarına boğulduğu için burada 30 saniye ara veriyorum)
Hâlâ bu küçük şablonu kullanıyorlar. (YouTube’a son maçlardan birkaç örnek yükledim) Hem ball-handler, hem potaya devrilen oyuncu, hem de Nowitzki sayı imkanı buluyor. Artık ellerinde Chandler gibi bir uzun yok ama Nowitzki’nin varlığı bu oyunu daima tehlikeli kılacak.
Zaten Nowitzki’nin perde yapması rakip savunmalar için alabora etkisi yaratıyor. Mavericks NBA’de hücum başına en fazla PnR kullanan takımların başında geliyor. Ardı arkası kesilmeyen ikili oyunların en kritik parçası Nowitzki. Rakip uzunlar, şut tehdidi sebebiyle ikili oyunlarda Nowitzki’nin dibinde duruyor ve Mavericks guard’larına hareket alanı veriyorlar. Penetreci guard boyalı alana girince rakipler ekstra yardım getirmeye mecbur kalıyor ve bir yerlerde açık vermiş oluyorlar.
8 şubat 2012 - 19 aralık 2022, yazıhane