Madness

Turnuvanın ilk haftasının çılgın temposu maçlar üzerine yazmaya fazla imkan tanımıyor, bir adım geri atıp büyük resmi görmek için zamanımız olacak. Bu mevsimde masaya getirilmesine alışkın olduğumuz bir soru ise,  bu sene daha yüksek sesle soruluyor. NCAA’in bir numaralı gelir kaynağı olan erkekler basketbol turnuvasının gerçek kahramanları, ortadaki para üzerinde hak iddia etmesi en normal karşılanacak öğrenci-oyuncular minimum güvence ile (kariyer tehdit eden bir sakatlık durumuna karşı sigortaları bulunuyor) kendilerini helak etmeye devam ediyorlar. UCLA efsanesi Ed O’Bannon’ın oyuncuların imajları üzerinden elde edilen haksız ticari kazançlar ile ilgili açtığı ve Bill Russell ile Oscar Robertson’ın da desteğini aldığı dava da NCAA yönetimini yeni bir yaklaşım geliştirmeye zorluyor.1

Ole Miss’i önce SEC şampiyonluğuna götüren, turnuvanın ilk turunda ise ritmini bulamadığı ilk yarının ardından Murphy Holloway’e tam zamanında destek çıkarak -rakip koçların “kanal tedavisi” benzetmelerini haklı çıkaracak aşırı düşük bir tempoda oynanan bir maç sonrasında- Wisconsin’in yolunu kesen Marshall Henderson’ın hafta başındaki açıklamaları oyuncuların başkaldırısının yakın olduğunu göstermişti. Henderson kolej basketbolunun en sıra dışı karakteri ve o anda okulunuzun canını yakmıyorsa onu sevmemek kolay değil.2 Ama bunu yaparken ülke çapında bir sürü otoriteyi küplere bindirdiğinden de emin olmak istiyor. Bu yüzden ne yaparsa yapsın yeni bir Jimmermania fenomeni yaratması kolay değil. Ama elinden geleni yapıyor. Henderson’ın arka planını düşünecek olursak, ona turnuvadaki hedefini soran basın mensupları “Okulun onurlu tarihine yakışan bir mücadele sergilemeyi umuyoruz” gibi klişe bir cevapla karşılaşmayacaklarını çok iyi biliyor olmalılardı.

“Önümüzdeki hafta için en büyük hedefim ismimi parlatabilmek. Son yılları Steph Curry ve Jimmer Fredette gibilerini izleyerek geçirdim. Onlar paralarını aldı, şimdi ben de aynısını yapmaya çalışacağım.”

Kolej basketbolunun yapısı her geçen gün daha sık sorgulanmaya başlamışken, liseden büyük vaatlerle gelen yıldız adaylarının bu sağlıksız ortama girmeden önce birkaç kez düşünmesi gerektiği de öğütleniyor. Tepetaklak giden Shabazz Muhammad ve Nerlens Noel örnekleri, ardılları için bir yıllık yavan kolej deneyimini pas geçip yaş sınırını doldurana kadar özel bir antrenör ve beslenme uzmanı ile çalışma opsiyonunu daha cazip kılıyor. İlerleyen yıllarda Brandon Jennings’in yolunun yaygınlaşmasını bekleyenler bile var.

Dave Zirin ortamı daha iyi anlamak isteyenlere bir temel okuma parçası veriyor: http://www.thenation.com/article/173307/ncaa-poster-boy-corruption-and-exploitation

The New Yorker ise Büyük Dans’a katılan okulların atletik direktörlerine sundukları bütçe ve doğrudan döner sermayeye giden gelirler üzerinden farklı bir bracket hazırlamış: http://www.newyorker.com/sandbox/business/ncaa.html

1. http://www.grantland.com/story/_/id/8914700/ed-obannon-vs-ncaa [↩]
2. http://deadspin.com/who-is-this-marshall-henderson-guy-your-guide-to-colle-5979569 [↩]