Skip to content

Para, İflas ve Birtakım Milli Değerler

Slutsky, Capello'dan 7 milyon pound daha az kazanıyor. Gruptan da çıkarırsa, Rusya Futbol Federasyonu'nun en sevdiği adam olabilir.

Gayet basit, Fabio Capello’nun maaşını karşılayamıyoruz.

Sergey Stepaşin, Rusya Futbol Federasyonu

İnsan böyle bir açıklamayı 6 yıllık bir proje sunduğu ve anlaşma sağladığı birine 3 yıl sonra söylerse, karşısındakinin “O zaman yiyemeyeceğin…” diye başlayan deyişi söyleme hakkı vardır. Ona sözüm yok. Capello’nun Rusya Futbol Federasyonu’yla olan ilişkisini bir şeye benzetmek gerekirse, sanıyorum Anji Mahaçkale’nin bir anda delirip yüzlerce milyonluk yatırım yapması ve sonra yatırımdan doğan maaş yükünü kaldıramaması aklımıza gelen ilk şey olmalı. 2018’de ev sahipliği yapacakları Dünya Kupası’nda yüksek seviye futbol oynatmak için tamamı Rusya Premier Ligi’nde oynayan, çoğunluğu Rusça ve belki kırık Almanca dışında dil bilmeyen, dışarıya fazlaca kapalı oyuncu grubunun başına çok farklı bir kültürden ve dillerini bilmeyen birini getirip, yıllık 7 milyon pound sözleşme verdiler. Ne ters gidebilirdi ki? Değil mi?

En değerli yazınlarında bile 3-5 kapik’in lafını yapan adamların 6 yıl boyu her sene 7 milyon pound ödeyecek olması niye en başta garipsenmedi onu bilemiyorum. Kaldı ki, her ne kadar iş sürekli para üzerinden dönse de, Capello’nun Ruslarla iletişim kuramamasında bence kendisinin bir suçu yok. Alabildiğine kapalı, insani ilişkileri çoğu coğrafyanın insanından daha kendine has ve milli değerleri militarist düzeyde bir milli takımı saf taktisyenlik veya futbol adamlığıyla yönetmeniz çok mümkün değil. Rusya’nın EURO 2008’deki başarısının Hiddink’le gelmiş olması, Hiddink’in aynı sistemi Güney Kore’de uygulayıp orada milli kahraman gibi sevilmesi falan, herhalde tesadüf değil.

İşin Capello tarafına gelince, 2014 Dünya Kupası güzel bir özet. Projenin ilk dünya kupasına kadarki bölümü ümit vadedecek, sonrasıysa tam anlamıyla üst düzeye çıkacaktı, yani en azından başta böyle anlaşılmıştı. Brezilya 2014’te hücum konusunda felaket bir takım görüntüsü çizdikten sonra gerçekten dişine göre olan bir gruptan çıkamamaları Capello’nun başını çok ağrıttı. Her ne kadar Avusturya mağlubiyeti fişi çekse de, herhalde yılda 7 milyon pound kazanan hocanın evinde Moldova’yı yenememesi biraz içine oturdu Rusların.

Milliyetçi değilim. Milli takımın antrenörü yabancı olmamalı falan da demiyorum ama teknik ve taktik becerinizden ziyade motivasyonla işleyen, yeteneği kısıtlı ve dışa kapalı bir oyuncu grubuna sahipseniz çok da fazla seçeneğiniz yok. Rusya için Slutsky tercihinin doğru olması biraz bundandı. Tek aday değildi Slutsky tabii. Berdyev, Borodyuk ve Semin gibi isimler vardı. Berdyev’in oyuncular üzerinde müthiş bir baba figürü olabileceği kesindi tabii ama, yaş itibariyle 2018 düşünüldüğünde Slutsky bir adım öne çıktı. 9 sene sonra ilk kez bir Rus teknik adam geçti milli takımın başına. İşin enteresan tarafı, Slutsky milli takımın başına geçerken para istemedi. Şeref ve onurdan bahsetti, İngiliz basınının “EURO 2016’ya gidecek teknik direktörler ve maaşları” listesinin dibinde yer almak istedi. Ya da belki federasyon paramız yok demiştir, bilemiyorum, Capello’nun borcunu Leonid Abi’ye kapattırıyorlar. Neyse, hem futbola hem ülkesine yürekten bağlı biri var bu sefer, o yüzden Rusya’yı yeniden düşünmeye başlayabiliriz.

şatov-fransa

Turnuvaya gelirken müthiş derecede önemli olan bir olay var, o da olumsuz. Kadroda Dzagoev yok ve bu çok ciddi bir sorun. Denisov’la birlikte CSKA’da da altyapıdan kendi elleriyle çıkardığı oyun kurucusunu oynattı göreve geldikten sonra Slutsky. Kamp dönemi başladıktan sonra o olay büyüdü, daha da ciddi bir soruna dönüştü son hazırlık maçında; Denisov da sakatlandı. İşin CSKA’cılarca (Berezuçki-İgnaşeviç) halledilen savunma tarafını bir kenara bırakırsak, Kokorin-Şatov-Dzyuba’nın Denisov-Dzagoev’den servis alması bile Rusların keyfini yerine getirmişti zaten. Bu ikili yokken biraz başsız tavuğa dönme ihtimalleri var. Hazırlık maçlarının sonuncusu, 2-1’lik Çek Cumhuriyeti mağlubiyeti hele hiç iç açıcı görünmüyor. İş gol üretme ya da pas kabiliyeti falan değil, CSKA’da olduğu gibi ya da Slutsky’nin de söylediği gibi, onun taktiği için saha içinde özellikle Dzagoev’in yerine başkasını koymak mümkün değil. Neyse ki kadrodaki üç forveti ve o forvetlerden ikisine kulüp takımında da servis yapan Şatov acayip formda geldi. Hani her şey de Rus öykülerindeki gibi kötü gitmiyor.

Slutsky güçlü bir gruba sahip olduğundan bahsediyor. Fiziksel avantaj, tecrübe avantajı, uzun zamandır bir arada oynuyor olmanın verdiği güç. Bireysel olarak çok büyük özelliklere sahip oyuncusu olmadığının o da farkında. “Oyun planımızı oturtup, bizi dikte etmelerine izin vermezsek, yürekten oynayıp milli formayı giydiğimizi unutmazsak tabii ki istediğimizi alabiliriz” diyor. İstediğinin ne olduğundan emin değilim ama tahmin edebiliyorum. Kendi evinde oynanacak 2018 Dünya Kupası’na Rusya Milli Takımı’nın başında çıkabilmek. Bunun için biraz kredi kazanabilmek. Ha olmazsa, zaten son dört senede üç kez Rusya Ligi’ni kazandı, CSKA’da işi sağlam. Yalnız bir de Rusya’nın biz futbolseverlere 2014 Dünya Kupası’ndan kalma bir borcu var. Onu kapatması lazım. Eğer yine Dzagoev’sizken Mart sonunda Stade de France’ta Fransa’ya iki kez cevap verip 4-2 kaybeden Rusya’yı izleyeceksek, ben varım.