Ağla Gözüm

Turnuvada geride kalmış bir ilk tur1, Yazıhane ekibi olarak şişirdiğimiz bolca kafa ve ikinci turda yola devam edecek olan iki tane #152 takım var. Açılış gecesindeki #1 – #16 maçında, Asheville’li gençlerin performansı haberciydi belki de. Fab Melo’dan yoksun bir Syracuse’un eve erken döneceğini tahmin eden çoktu ama kimse ilk turda sosyal bilimler üniversitesinden gelen birkaç iyi adama kaybedeceklerini düşünmemiştir. Son dakikada çıkan düdüklere bakılırsa hakemler de benzer bir kafayla, maça yüklü para yatırmış olabilir. İlk turdaki hayal kırıklıkları turnuva geleneği olsa da 16 numaradan turnuvaya girip 1 numaraları altına alabilen cevval yoktu tarihte, bu yıl da bu istatistiği değiştirebilen olmadı. İkinci günse Norfolk State ve Lehigh tarihe epey büyük puntolarda yazıldı. Turnuva tarihinde #2 – #15 eşleşmelerinde toplam dört upset var, sonuncusu 11 sene önce. Dün bu sayı altıya çıktı. Bunun şerefine, İnan’ın önerisiyle, turnuva tarihindeki en büyük ilk tur hayal kırıklıkları listesine girişelim dedik. Tamamen öznel bu listenin fazla eskilere gitmesine yaş mâni. O yüzden son 10 – 15 seneyle sınırlamaya çalışsam da Nash sevgisi araya istisna soktu.3 Peşinen söyleyeyim, listede #5 – #12 eşleşmesi yok hiç. Onları upset saymayaya karar vermiş artık YÖK. Buyrun başlayalım…

Yaşam Boyu Başarı Ödülü: (15) Santa Clara 64, (2) Arizona 61, 1993

Takımının adını duyurmak için tek şansı olan bu eşleşmeden Santa Clara koçu Dick Davey bile o kadar ümitsiz ki maçtan önce parkede farkın terbiyesizlik boyutuna varabileceğini söylüyor. İkinci yarının başında Arizona serisi 25–0’a çıktığında Broncos oyuncularının, koçun maç öncesi söylediklerini hatırlayıp işi gırgıra vurması olağan olanken efsane bir geri dönüşe imza atıyor. Maçın bitimine 8 saniye kala gelen, hayli geç kalmış bir üçlüğe kadar tam 15 dakika boyunca Arizona’ya potayı göstermiyor Broncos. Kanada’dan gelen cılız çocuk en kritik anda iki serbest atış kaçırıyor o gece4 fakat Damon Stoudamire son şutu kaçırıp bir güzellik yapıyor.5 O gün, 15 numaranın 2 numarayı elediği senaryo henüz ikinci kez gerçekleşiyor tarihte ve Amerika Steve Nash ile tanışıyor…

#5: (14) Northwestern State 64, (3) Iowa 63, 2006

Tarihinde ikinci kez turnuvaya kalabilen bir okul, maçın bitimine sekiz buçuk dakika kala 17 sayı gerideyken müthiş bir geri dönüşe hikayesi yazıyor. Turnuvadaki ilk galibiyetlerini alabilmek için son bir kurşuna daha ihtiyaçları var. Tetiği hedefi görmeden çeken Jermaine Wallace oluyor. The Palace of Auburn Hills o güne kadar birçok özel ana sahne olmuştur. Hayır, Darvin Ham’ın iki sezon boyunca o parkelerde attığı her adımdan bahsetmiyorum.6 Fakat oncasının arasında Jermaine Wallace’ın sol dipten potayı görmeden attığı üçlüğün yeri ayrıdır…

#4: (13) Morehead State 62, (4) Louisville 61, 2011

Listenin 4 numarası henüz hafızalarda çok taze. Okul efsanesi Kenneth Faried, kampüsteki son yılında Tim Duncan’ın kolejdeki ribaund rekorlarını kırıp OVC şampiyonluğuyla takımını turnuvaya taşıyor. 27 yıldır turnuvada maç kazanamamış olan Morehead State, 27 yıl önce maç kazandığı son turnuvada elendiği Louisville karşısında. İki yıl üstüste ilk turda elenmek Pitino’nun canını epey sıkacak ama Demonte Harper şutu çıkarırken bunu pek umursadığını sanmıyorum. Ya da o şuttan sonra salonda gözyaşlarına boğulan, dağın başındaki kampüsten kalkıp gelmiş taraftarın…

#3: (15) Hampton 58, (2) Iowa State 57, 2001

O güne kadar NBA’e sadece bir oyuncu gönderebilmiş Hampton7, Mid-Eastern Athletic Konferansı’nı kazanarak okul tarihinde ilk kez turnuvaya kalıyor. Rakip Iowa State’i, Rancik kardeşlerden ağabey Martin ve Jamaal Tinsley Big 12’in zirvesine taşımış normal sezonda, umutlar çok yüsek değil. Buraları ilk kez gören Hampton’ı maç boyunca yakasından silkemiyor Iowa State ve 40 dakikanın sonunda Cemal’in korna çalmak üzereyken attığı turnike çemberden sekince Hampton’a sıcak bir hoşgeldin partisine dönüşüyor parke. Steve Merfeld’in efsane görüntülerde, ilk turda 2 numarayı eleyen dördüncü takım olarak tarihe geçmenin haklı sevincini yaşıyor.

#2: (13) Vermont 60, (4) Syracuse 57, 2005

Daha sonra ESPN’de rastgelmiş olabileceğiniz Tom Brennan, Vermont’u üçüncü kez üst üste turnuvaya taşıyor 2005’te. Bu sefer AEC’de hem normal sezonu hem konferans turnuvasını alarak komitenin gözüne giriyorlar. Dördüncü sıradan gelen iki yıl önce ülkenin en iyi takımı, Big East şampiyonu Syracuse. Koç Brennan’ın Burlington kampüsünde yaptıkları için en büyük teşekkür o gün sahada oyuncularından geliyor. T.J. Sorrentine’ın orta sahadan postaladığı emeklilik hediyesine Gerry McNamara fenomeni de engel olamıyor…

#1: (14) Bucknell 64, (3) Kansas 63, 2005

İki numaradaki upset değil son yılların o gecenin bile en büyük hayal kırıklığı olmadı. Patriot League, akademik itibari hayli yüksek, ‘çocuklar sporunu da eksik etmesin’ kafasıyla yönetilen okullardan oluşan Ivy League benzeri bir konferans. Konferans şampiyonu Bucknell, o geceye kadarki 110 yıllık tarihinde NBA’e bir oyuncu bile gönderememiş, iki kez katılabildiği turnuvada hiç maç kazanamamış bir kolej. Öğrenciler spring breakte olduğundan Kansas maçına gidecek okul bandosunu bile toparlayamıyorlar. Northern Iowa’dan gelen öğrencilerle tamamlanıyor eksikler. Birkaç saat önceki Vermont galibiyeti ilham vermiş olacak, Bucknell tarihin en büyük sürprizlerinden birini başarıyor. Sadece okulun değil, Patriot League’den gelen bir takımın turnuvada kazandığı ilk galibiyet. Büyük Dans soyunma odasında…

1. Tabii ki her yazıda olduğu gibi bunda da yazıda bahsedilen zaman içerisinde bitirememiş olacağım. [↩]
2. 15 numaralı seri başı ya da seri sonu, kelepir. [↩]
3. Spoiler uyarısı koymalı mıydım? [↩]
4. O günden sonra da serbest atış kaçırdığını gören yok pek. [↩]
5. İki yıl sonra Damon, Raptors tarafından draft edilip Kanada’nın yolunu tuttuğunda bir güzellik de Nash yapmıştır belki. [↩]
6. O anların hissettirdiklerini Gökhan Özşahin çok daha güzel anlatacaktır size. [↩]
7. 1980’de Hampton mezunu Rick Mahorn, Washington Bullets tarafından draft edilmiş. [↩]