Spurs: Motion Offense – Weak

Mükemmel savunmasıyla 2000’leri domine eden San Antonio Spurs, son senelerde durdurulamaz bir hücum makinesine dönüştü. Günümüz basketbolundaki en etkili oyun olan pick&roll’un etrafına Motion Offense’i inşa eden Popovich, her pozisyonda rakip savunmanın zaaflarını okuyup hızlı reaksiyon gösterebilen oyuncularıyla beraber tarihin gördüğü en özel basketbol hücumlarından birini yaratmış görünüyor.

2011/12 sezonunda en az izolasyon kullanan ikinci takım olan Spurs, bu sene aynı istatistikte zirveye yerleşti. Hücumlarının yalnızca %5.6’sında izolasyon kullanıyorlar. Ligin en yüzdeli isabet kaydeden, en fazla asist yapan ve en çok sayı atan takımı1 unvanlarına da sahipler üstelik.

“Weak” Spurs’un kullandığı Motion Offense setlerinin başında geliyor; Popovich’in dahiyane dokunuşlarıyla şekillenmiş ama birbirlerini tanıyan oyuncuların ellerinde sürekli farklı menzillere ulaşan bir set. Usta bir müzisyenin bestelediği ama her çalındığında değişen, farklı hislere temas eden, tekrar tekrar yeniden doğan bir şarkıya benzetebiliriz. Oyuncular Motion-Weak’i her sahnelediğinde, sonsuz sayıda ihtimalin iç içe geçtiği, mucizevî bir basketbol şaheserine şahit oluyoruz.

Motion Offense – Weak

Topu getiren isim Parker. Kanat oyuncuları weak side ve strong side‘da yerlerini alıyorlar. Uzunlardan biri bloğa, diğeriyse tepeye gidiyor.

Parker topu strong side’daki kanat oyuncusuna (Ginobili) verdikten sonra çembere doğru cut yapmaya başlıyor. Ginobili’nin 3 ana opsiyonu var: topu bloğa indirebilir, bloktaki uzunla pick&roll oynayabilir ya da Parker’a pas verebilir.

Özellikle play-off’ta rakibin ciddiyet ve konsantrasyonu böylesine basit seçenekleri etkisiz hale getirince San Antonio oyunun sonraki evresine geçiyor.

Parker, topu strong side’daki kanat oyuncusuna (Kawhi Leonard) verip weak side’a cut yaparken weak side’daki kanat oyuncusu (Danny Green) da çembere doğru hareketleniyor. Leonard topu Parker’a ya da post’taki uzuna veremeyince, tepedeki uzuna (Duncan) pas veriyor.

Duncan, rakip savunmanın pozisyonuna göre topu pota altındaki oyunculara indirebilir.

Tepedeki uzun (bu defa Splitter), pota altında hiçbir oyuncu uygun pozisyonda değilse, weak side’a yaptığı cut’ı tamamlayan ball handler‘a (bu defa Parker yerine Gary Neal) pas veriyor.

Post’taki uzun (Diaw), weak side wing‘in (Green) yaptığı cross screen’i kullanıp diğer blokta pozisyon alıyor.

Bu esnada Splitter, Green için perde yapmaya gidiyor.

Spurs’un hücumu nasıl bitireceği tamamen rakibe bağlı. Eğer post’taki uzun (Diaw) mismatch yakalamışsa potaya yüklenebilir.

Ya da ball handler’la (bu defa Parker) ikili oyun oynayabilir.

Tepedeki uzunun down screen’ini kullanıp tepeye çıkan weak side wing topla buluşabilir.

Mesela yukarıdaki videoda önce weak side wing’in (Ginobili) savunmacısının Duncan’ın perdesine takıldığını, hemen ardından gelen örnekteyse bloklardaki aksiyon yüzünden rakip savunma rotasyonunun aksadığını görüyoruz. Her iki pozisyon da boş 3’lükle neticeleniyor.

Aslında oyuncular bile sete başladıklarında nihaî hedefi bilmiyorlar. Canlı bir varlıkmışçasına yavaş yavaş şekillenen Weak, sayısız skor opsiyonu sunuyor; Parker’ın potaya yüklenmesi gibi tahmin edilebilir hamleler, post’taki uzunun tepeye çıktığı istisnaî örnekler…  Üstelik tüm opsiyonlar tıkansa bile Spurs, ligdeki, hatta gezegendeki en iyi alan paylaşımına sahip takım olduğu için rakipleri mutlak bir acze mahkum edebiliyor.

Parker’ın savunmacısı C. J. Watson topu çalmak adına başarısız bir hamle yapınca Parker boyalı alana giriyor. Fakat San Antonio takım halinde %40’la 3’lük attığı için diğer Nets oyuncuları yardım savunmasına gitmekte tereddüt ediyorlar. Sonuç: Parker’ın hücum repertuarındaki en meşhur şut, iki sayıya dönüşüyor.

Saf performansın galibi tayin ettiği atletizm gibi sporların aksine basketbol, derinliklerine inildiğinde çok daha kıymetli hazineler vaat ediyor. Parker 30 yaşına geldi. Ginobili kariyerinin sonbaharında, Duncan ise kara kış arifesinde. Fakat Popovich ve oyuncuları bu gizli hazinelerin muhafızı olmaya devam ettikçe San Antonio Spurs’un en kuvvetli şampiyon adayları arasında gösterileceğine şüphe yok.

1. Geçen sezon 100 pozisyon başına en fazla sayı bulan takım San Antonio’ydu. Bu yıl hücumda ara sıra birkaç yenilik denedikleri için şu an 4. sıradalar. [↩]