Kupa Günlükleri #1

Nazar diye bir şey gerçekten var galiba. Brezilya’ya geldiğimden beri iki günde iki sakatlığım var.

Porto de Galinhas’tayız. Recife yakınlarında turistik, ufak bir sahil kenti. Pipa (Natal yakınlarında), Salvador ve Rio de Janeiro içeren rotamızda en uzun aylaklık bölümü burası. Dört gün yatış planladık, ama ilk iki gün pek de olaysız geçmedi.

İlk gün hastaneye gittim caipirinha yüzünden. Normalde yanaklarım kırmızıdır, bir de gözümde arpacık gibi bir şey vardır. Öğlen 11 gibi içtim. Sıcakla birlikte yüzüm kıpkırmızı oldu, Van Gaal’dan beter. Arpacık da ceviz gibi oldu. Meğersem sıcak ve alkol kılcalları iyice şişirmiş. İğne filan oldum. Sonra maçları izledik bir barda ama doktor içkiyi de yasakladı bir süreliğine.

Genel olarak İngilizce sıfır. Doktor bile konuşmuyor. O biraz sıkıntı ama komik oluyor, şikayetimiz yok. (O gece Kamerun maçını arka mahallede bir yerde izledik Brezilyalılarla. Ortam çok güzeldi. Maçta tek kelime konuşmadan kopup durdum milletle.) Gözümde enfeksiyon var şişmiş, adam kavga mı ettin diyor. Kız arkadaşım (doktor) wiki’den Portekizce açtı da gösterdi sorunu. İlacı da o yaptırdı. Kıl olmuş olabilirler ama yoksa saçma sapan ilaçlar vereceklerdi.

O gün iki Hırvat adamla tanıştım. Stada izlemeye gideceklerdi Recife’ye. Adamlar takım bileti almış. Amazonlar, São Paulo şimdi de burası. Neyse her turnuvaya gidiyorlarmış Hırvatistan’la. 2008’de stattalarmış. “Türkiye maçı hayatımın en kötü günüydü” dedi birisi. “Öcünüzü aldınız ama” dedim, “Onun rövanşı olmaz” dedi adam. Neyse, “İkinci turda Hollanda mı olsun, Şili mi?” diye sordum, adamlar panik oldu, “Yenmeden konuşmak kötü şans” dediler. Totemmiş. Ama ben sordum illa. “Şili ama bunu konuştuk, çok kötü olacak” dediler. Ben güldüm onlar gülmedi. Sonra yenildiler. Korkuyorum, kesin benden biliyorlardır.

Nazar, totem veya beddua. Ne olduysa oldu. Şu anda çok sinirliyim. 1- İkinci turdaki C2-D1 maçına biletim vardı: Şimdi Yunanistan – Kosta Rika maçını izleyeceğim. 2- Uruguay golünde zıpladım ve dizim döndü herhalde. Şu anda dizimi bükemiyorum. Yürüyemiyorum bile. Oysa bütün gün sahilde top oynadım, ama bir şey olmadı, orada sakatlanmadım. Uruguay’ın sakatladıkları arasında Chiellini’nin yanına beni de yazabilirsiniz yani.

Bundan sonra Recife’ye geçiyoruz. Yarın Almanya-ABD maçı var. Almanya’dan Brezilya’ya uçup Löw-Klinsmann kapışmasını (yani, bir kapışma olursa) izleyeceğiz. Sonra Pipa’da üç gün yatış, ardından Recife’de Yunanistan – Kosta Rika. Salvador’da H1-G2 maçı ve nihayetinde Rio’da 9 gün ve çeyrek final maçı. Nazarlar bizi durduramaz!